Τετάρτη 5 Μαΐου 2010
Κάποτε στην γειτονιά της Αθήνας .
Posted on 9:01 π.μ. by SmileAthens
Το επιχειρήσαμε, το ζητήσαμε, και το καθιερώνουμε από εδώ και στο εξής!
Το όνομα της, Κρίση, κάποτε έβγαλαν και τραγούδι γι' αυτήν (λαϊκό άσμα) , ποιος ήξερε όμως ότι μετά από χρόνια θα γίνει πραγματικότητα. Αναφέρομαι σε μια κατάσταση ,που η χώρα μου έχει να δει χρόνια! ή μάλλον νόμιζε ότι δεν θα δει ! Γελάστηκα-ν!!
Τι έγινε τώρα? Απλά το ηφαίστειο κοιμόταν και τώρα ξέσπασε. Πήρε στο διάβα του ό,τι βρήκε μπροστά του. Θάμνους, σπίτια, την γιαγιά, τον πατέρα, την σύνταξη μου, τα δεδουλευμένα μου, την υπερηφάνεια μου, την Αφροδίτη της Μήλου , τον εαυτό μου!
Όχι δεν ζω με αυταπάτες, δεν θα με σώσει το Greek - Ελλάδα έχεις ταλέντο, θα με σώσει το μυαλό μου, αν υπάρξει στο μέλλον. όχι δεν θα προλάβω να ζήσω σε μια ανεπτυγμένη χώρα, γιατί μπορεί στα μαθηματικά να ήμουν σκράπας, αλλά τα βλέμματα των ανθρώπων έμαθα τόσα χρόνια, να τα διαβάζω!
Ναι είμαι σε μια φάση της ζωής μου, που δεν ζώ για να απολαύσω! Υπάρχουν ακόμη αντοχές ; Κοίταζα τον σκύλο μου και χανόμουν στα βουρκωμένα μάτια του. Ξαφνικά πιο πέρα από αυτόν ( από τον Nτιουξ) βλέπω ένα κίτρινο άνθος να γεννιέται.
Αναρωτήθηκα , τι θέλει να φυτρώσει τώρα (;) . Πόσο κίτρινο όμως, η ομορφιά του σπανίζει. Ήσυχα όμορφα ,ηρεμία, κούνημα ουράς , πασχαλιά δίπλα από το κίτρινο άνθος. Πήρα το ποτήρι με το νερό, έριξα στη ρίζα του λουλουδιού ,ενώ στο μυαλό μου υπάρχουν τα λόγια που με κάνουν να θέλω να ξεχάσω.
Είσαι ένα καινούριο μπλογκ, επέλεξα να το γράψω εδώ , γιατί όλα τα άλλα δεν με αφορούν, αφού ασχολούνται συνεχώς με την ανάγκη τους για την κάλυψη του εγώ τους! Να ΄ναι καλά, να ΄σαι καλά, να ναι καλά ο Ντιούξ και εγώ όσο μπορώ!
Νίκος, (όπως κάποτε)
Θα θέλαμε να είστε στην παρέα μας, με τις απόψεις , τις έννοιες , τις σκέψεις σας. Εφόσον το επιθυμείτε, μπορείτε να τις στέλνετε στο smileathens@gmail.com . Ευχαριστούμε !
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
No Response to "Κάποτε στην γειτονιά της Αθήνας ."
Leave A Reply